Maison ft. Lucie

Où va-t-on ? Quand on n’a plus de maison ? Les fleurs sous le béton, Maman, Dis-le-moi, Où va-t-on ? Est-ce qu’un jour on sait vraiment ? Ou est-ce qu’on fait semblant, tout le temps ? Où va le cœur quand il se perd ? Dans les doutes et les hivers ? Pourquoi les jours se ressemblent ? Est-ce qu’on finit par voir ce qu’on assemble ? Maman, dis-le-moi. Au-delà, De l’orage il y a De l’amour, de l’amour, de l’amour, Quand le ciel s’ouvre, Tout redevient calme Et tout va bien. Où va-t-il ? Le bonheur, ce fil fragile, Quand il vacille et se brise ? Maman, dis-le-moi, Où va-t-il ? Pourquoi le monde semble si grand, Quand on devient un peu plus grand qu’avant ? Que deviennent les rêves qui s’enfuient ? Et les souvenirs qu’on oublie ? Est-ce que j’aurai toujours des questions ? Peut-être que j’en ferai des chansons. Maman, dis-le-moi. Au-delà, De l’orage il y a De l’amour, de l’amour, de l’amour, Quand le ciel s’ouvre, Tout redevient calme Et tout va bien.

Dokąd idziemy? Kiedy nie masz już domu? Kwiaty pod betonem, Mamo, Ty mi powiedz, Dokąd pójdziemy? Czy kiedykolwiek naprawdę wiemy? Czy tylko udajemy przez cały czas? Gdzie idzie serce, gdy się gubi? W wątpliwościach i zimie? Dlaczego dni wyglądają tak samo? Czy w końcu widzimy to, co połączyliśmy? Mamo, powiedz mi. Po burzy Po burzy tam jest Miłość, miłość, miłość Gdy niebo się rozchmurza Wszystko znów się uspokaja I wszystko jest dobrze Dokąd to zmierza? Szczęście, ta krucha nić, Kiedy faluje i pęka? Mamo, powiedz mi, Gdzie się podziało? Dlaczego świat wydaje się taki duży? Kiedy stajesz się trochę wyższy niż wcześniej? Co się dzieje z marzeniami, które umykają? I wspomnieniami, o których zapominamy? Czy zawsze będę mieć pytania? Może zamienię je w piosenki. Mamo, powiedz mi. Po burzy Po burzy tam jest Miłość, miłość, miłość Gdy niebo się rozchmurza Wszystko znów się uspokaja I wszystko jest dobrze