Through my soul

I walked through rain that never touched my skin Stood in the wind, but it blew me in You spoke no words, but I heard you clear Time folded twice when you appeared My shoes forgot how to follow the ground Your eyes bent light, turned it upside down I held your hand, but felt the hope guide shift Baby, I swear, I never felt like this. No stars above, but everything shines You don't change me, you realign I don't fall, I float, I drift In a love so strange, I never felt like this (never like) The clock so stopped (never like) But the night moved on (never like) You whispered silence (never like) And my doubts were gone (never like) I lost my name (never like) In your gentle abyss (never like) Where nothing is loud (never like) But everything fit (never like) There's no map here, no north, no line But you touch my soul like you built the design And I walk blind, but I don't miss 'Cause something deeper got all of this No sound at all, yet I hear you sing No touch, no fire, still I feel everything I don't fall, I float, I drift In your impossible love I never felt like this (never like) I once believed, love had a face But yours has no shape, just grace and still I never felt like this

Szłam przez deszcz, co nie dotknął skóry, stałam na wietrze, a on poniósł mnie. Mówiłeś bez słów, a słyszałam Cię wyraźnie, czas zgiął się podwójnie, gdy się zjawiłeś. Moje buty zapomniały, jak stąpa się po ziemi, Twoje oczy zaginały światło, wywracały je na opak. Trzymałam Cię za rękę, lecz poczułam jak nadzieja się zmienia, kochany, przysięgam, nigdy nie czułam się tak. Nie było gwiazd na niebie, lecz wszystko lśniło. Nie zmieniasz mnie — na nowo ustawiasz mnie. Nie upadam. Unoszę się. Dryfuję w miłości tak dziwnej, że nigdy nie czułam się tak (jak nigdy). Zegar stanął (jak nigdy), a noc płynęła dalej (jak nigdy). Szeptałeś ciszę (jak nigdy), a moje wątpliwości gasły (jak nigdy). Zgubiłam imię (jak nigdy) w Twojej delikatnej otchłani (jak nigdy), gdzie nic nie krzyczy (jak nigdy), a wszystko pasuje (jak nigdy). Nie ma tu mapy, północy, granicy, a jednak dotykasz duszy tak, jakbyś ją zaprojektował. więc idąc na oślep, nie błądzę, bo coś głębiej trzyma w ryzach to wszystko. Nie ma dźwięku, a słyszę Twój śpiew. Nie ma dotyku, nie ma ognia, czuję wszystko. Nie upadam. Unoszę się. Dryfuję w Twojej niemożliwej miłości. Nigdy nie czułam się tak (jak nigdy). Kiedyś wierzyłam, że miłość ma twarz, ale Twoja nie ma kształtu — jest tylko czystą łaską. A ja... nigdy nie czułam się tak.