Oblivion

Shaking hands with death A means of fallacy Take all of your regret And fucking bathe in it We only know how to burn the forest, stain the ocean Rip the earth from its revolution Forcing a path through the ebb and flow of rebirth We feed the curse We've justified the means paving our way over Setting fire to asaiah To watch it burn We all deserve 6 feet of dirt separation Beneath the smouldering A never ending world inflamed Our hands are crimson Stained by the blood - the fucking blood Now there's nowhere left to run What have we done We split the star Fractured the earth Our time has come Oh what have we done Fall into oblivion How far will we go Until we lose it all Fall into oblivion How far will we go Until we lose it all Where do i begin We've shaken hands with oblivion A war of attrition An involuntary epidemic suicide Sweet cyanide We cannot yet defy our form We are the locust swarm We are all poisonous - venomous inside The blight of the world's divide We only know eradication So kill the light in me Diminish the skies reflection so we can finally see This is the war within All this destruction Shake up the world unknown to me We are infernal beings reconditioned for self destruction Our hands are crimson Stained by the blood - the fucking flood Now there's nowhere left to run What have we done Fall into oblivion How far will we go Until we lose it all Fall into oblivion How far will we go Until we lose it all We can't escape Oblivion Oh what have we done This obsidian This oblivion born from our sins Over and over it echoes inside of me I feel it coming Oblivion Break down the walls of apocalyptic extinction we exhume We have carved the path of pain - Treading the fine line of our destructive nature into oblivion We split the star Fractured the earth Our time has come Oh what have we done Fall into oblivion How far will we go Until we lose it all Fall into oblivion How far will we go Until we lose it all

Uścisk dłoni ze śmiercią, To tylko iluzji znak. Weź wszystkie swoje żale, I po prostu się w nich wykąp. Jedyne, co potrafimy, to palić lasy, plamić oceany, Odrzeć ziemię z jej rewolucji. Przepychamy się przez przypływy i odpływy odrodzenia, Podsycamy klątwę. Uznaliśmy środki za słuszne, by torować naszą drogę. Podkładamy ogień pod Asaja, By patrzeć, jak płonie. Wszyscy zasługujemy na sześć stóp ziemi, rozdzielenie, Pod tlącym się światem. Niekończący się świat w ogniu. Nasze ręce są czerwone, Splamione krwią - tą cholerną krwią. Teraz nie ma już gdzie uciekać. Cośmy uczynili? Rozdzieliliśmy gwiazdę, Złamaliśmy ziemię, Nasza pora nadeszła. O, cośmy uczynili? Upadamy w nicość. Jak daleko pójdziemy, Zanim stracimy wszystko? Upadamy w nicość. Jak daleko pójdziemy, Zanim stracimy wszystko? Od czego zacząć? Uściskaliśmy dłoń z nicością. Wojna na wyniszczenie, Niechciana epidemia samobójstwa. Słodki cyjanek. Nie możemy jeszcze zaprzeczyć naszej naturze, Jesteśmy chmarą szarańczy. Jesteśmy wszyscy toksyczni - zatruci wewnątrz, Zaraza światowego podziału. Jedyne, co znamy, to unicestwienie, Więc zabij światło we mnie. Zredukuj odbicie nieba, abyśmy w końcu zobaczyli. To wojna wewnątrz. Cała ta destrukcja, Wstrząsnąć nieznanym mi światem. Jesteśmy piekielnymi istotami przystosowanymi do samozagłady. Nasze ręce są czerwone, Splamione krwią - tą cholerną powodzią. Teraz nie ma już gdzie uciekać. Cośmy uczynili? Upadamy w nicość. Jak daleko pójdziemy, Zanim stracimy wszystko? Upadamy w nicość. Jak daleko pójdziemy, Zanim stracimy wszystko? Nie możemy uciec, Nicość. O, cośmy uczynili? To obsydian, Ta nicość zrodzona z naszych grzechów. Wciąż i wciąż echem brzmi we mnie. Czuję, że nadchodzi, Nicość. Zburz mury apokaliptycznej zagłady, które usunęliśmy. Wyrzeźbiliśmy ścieżkę bólu - Stąpając cienką linią naszej destrukcyjnej natury w nicość. Rozdzieliliśmy gwiazdę, Złamaliśmy ziemię, Nasza pora nadeszła. O, cośmy uczynili? Upadamy w nicość. Jak daleko pójdziemy, Zanim stracimy wszystko? Upadamy w nicość. Jak daleko pójdziemy, Zanim stracimy wszystko?